Na het overlijden van mijn moeder schreef ik allerlei verhalen over rouw (waaronder verhalen die digitaal te lezen zijn als ook fysieke boekjes die te koop zijn in de webshop); verhalen over hoe om te gaan met pijn, rouw en verlies. Hieronder vind je die verhalen!
Bezoek van mevrouw Rouw
‘Tot nu toe was het een dag als alle andere geweest – tot de bel ging. ‘Gaat de bel altijd zo hard?’ zegt hij alsof er nog iemand is om hem te horen. Hij spiekt door het raam en herkent haar meteen. Ze had vroeger ook een keer bij hem thuis voor de deur gestaan. Toen had hij zijn vader horen zeggen: ‘Goh, jij bent laat.’ Maar hij wist toen al: Mevrouw Rouw is nooit te laat.
Het schiet hem opeens te binnen dat mevrouw Rouw al een paar keer had gebeld. Maar ze had geen concrete datum genoemd aan de telefoon, dus had hij nog niks in zijn agenda geschreven. En nu is ze er ineens.’
Gezocht z.s.m.
‘Hoe heet je?’ vraag ik de vrouw met het grijze opgestoken haar en de gestifte lippen die aan de bar afrekent. Ondanks het leeftijdsverschil zeg ik expres geen u, om de gelijkwaardigheid te benadrukken. Ik wil dat ze weet dat we hetzelfde zijn. Haar ogen zijn licht. Mijn ogen worden altijd licht als ik gehuild heb. Eerder zat ze aan de tafel vlakbij mij, waardoor ik kon zien wat ze las. Het was poëzie van de Duitse dichter Rainer Maria Rilke, mijn lievelings. Mensen denken vaak dat ze hun pijn goed verborgen houden. Maar eigenlijk zijn mensen net kaarsen waar ‘t verdriet vanaf druipt. Om dat te zien moet je wel opletten. (…) ‘
De woordenwerkplaats
‘De houten woordenbak – een soort extra grote letterbak – ligt voor haar op de werktafel. Rechts van haar ligt de dossiermap, links wat gereedschap en een stempelkussen. Ze haalt de nieuwe stempels met gedeelde rouwgrond en terugtocht uit de woordenbak en stempelt de nieuwe woorden die ze net voor Ted heeft gemaakt op een los vel. (…)’
Verdrietvoyeur
‘Het is onverwacht warm voor april, niet alleen achter het raam van de treincoupé. Ik denk er nu pas aan dat ik een zonnebril mee had moeten nemen. Dan had ik nu niet met geknepen ogen gekeken hoe een vrouw in een dikke jas het perron op loopt. Misschien is het eerder de jas die ik volg; door de vrouw zelf kan ik bijna heen kijken. De conducteur fluit. De vrouw loopt alsof ze nergens in het bijzonder naar onderweg is. (…)’
Mevrouw Rouw in Zomergasten
‘Mevrouw Rouw gaat in gesprek met Janine Abbring en deelt ervaringen van rouw met de kijker aan de hand van verschillende filmbeelden uit The Broken Circle Breakdown, Manchester by the Sea en meer films.
Zondagavond kwart over acht, de televisie staat aan. Mevrouw Rouw heeft een verzoek gedaan voor het decor: geen lieflijke doorkijkjes of wuivende bloemen in een veld. Net zoals van Griet op de Beeck, die eerder te gast was bij Zomergasten, mocht het decor van mevrouw Rouw wel wat rauwer. Het is een donker bos geworden, en nee, in de verte geen lichtpuntjes. Op tafel, naast Janine en mevrouw Rouw, staat een fles wijn. (…)’