Over Verlieskunst

ontstaan van Verlieskunst

Na mijn moeders dood toen ik net twintig was, ontving ik een heleboel condoleancekaarten. Ik herinner me dat ik het heel erg waardeerde dat al die mensen de moeite namen mij een kaart te sturen. Het is opmerkelijk dat mensen in digitale tijden de fysiek tastbare vorm van een kaart kiezen en die extra moeite willen doen.

In die extra moeite zit ook een deel van de waarde voor mij: dat iemand aan mij heeft gedacht, naar de winkel is gegaan en een kaart heeft gepost. Hoe kaarten kunnen troosten! Het versturen en ontvangen van condoleancekaarten is een hedendaags rouwritueel. Ik zie om me heen dat veel mensen dit ritueel waarderen en er troost uit putten. Maar het viel me ook op dat op veel kaarten ‘met oprechte deelneming’ of ‘gecondoleerd’ stond en dat veel kaarten een beetje ouderwets waren.

Verlieskaarten zijn alternatieve condoleancekaarten. Niet alleen voor de dood, maar voor allerlei soorten verliezen. Want rouw is de reactie op impactvol verlies, niet enkel de dood.

Verlieskaarten zijn niet alleen voor het traditionele condoleancekaartmoment (vlak na een overlijden). Het zijn kaarten die je kunt sturen vóórdat een verlies heeft plaats gevonden (anticiperende rouw) of juist een paar maanden of jaren later (op jubileumdata of juist zomaar).

Het huidige, beperkte aanbod van kaarten is een mooie metafoor voor hoeveel ruimte en aandacht er in onze maatschappij is voor rouw, pijn en verlies. Daarom: het is tijd voor een rouwrevolutie! Speerpunten van deze rouwrevolutie zijn: meer ruimte voor rouw (het hoeft niet onder het tapijt) en de waarheid over rouw durven spreken (pijn niet meer inslikken).

‘We kunnen het niet laten zitten bij woorden schieten te kort’

In 2020 besloot ik dat het tijd was voor actie en samen met Marlon Doomen heb ik toen Verlieskunst opgericht. Samen zijn we op zoek gegaan naar warme woorden en beelden, om zo een nieuwe (beeld)taal te creëren voor rouw en verlies. Want we kunnen het niet laten zitten bij ‘woorden schieten tekort’. Het mondde uit in een prachtige kaartenlijn: de Verlieskaarten.

Ik besloot nog meer samenwerkingen op te zoeken met illustratoren en kunstenaars, en dat doe ik nog steeds. Zo creëer ik samen met hen een divers palet aan verliestalen, zodat we een reservoir hebben om uit te putten als jij of iemand om je heen met verlies wordt geconfronteerd.

missie: Ruimte MAKEN voor rouw

Met andere woorden en andere beelden kunnen we ook op een andere manier denken over rouw en verlies. Als we niet spreken over ‘verwerken’ of ‘het een plekje geven’, komt er ruimte voor een nieuw perspectief op rouw. Dan hoeft rouw niet zo snel mogelijk opgelost te worden en hoeven we ons niet naar een einddoel toe te haasten. Dan kunnen we leren om bij de pijn aanwezig te blijven. Want dat is wat rouw wil: gezien en gehoord worden. Samen creëren we meer ruimte voor rouw in onze samenleving. Omdat je het wel zelf, maar niet alleen hoeft te doen.

Inmiddels is Verlieskunst veel meer dan enkel de Verlieskaarten. Het is een onderzoek naar rouw en hoe we met verlies omgaan, individueel, als community en als maatschappij.

Met Verlieskunst creëer ik nieuwe, innovatieve ruimten voor rouw, juist ook voor jonge mensen. Ik zoek naar digitale vormen (online cursussen, online rouwcirkels) maar creëer ook fysieke plekken (rouwmassages en events).

Op Verlieskunst deel ik mijn zoektocht naar troost, mijn vondsten in dit proces van rouw en vertel ik de waarheid over verlies. Zo bouwen we stap voor stap aan een cultuur die rouw beter kan dragen. Want vroeg of laat worden we allemaal geconfronteerd met verlies.

Over mij

Babet te Winkel

*Oprichter en eigenaar Verlieskunst, schrijver, humanistic**a en lichaamsgericht begeleider bij rouw*

Rituelen is een van de onderwerpen waar ik me in mijn studie Humanistiek veel mee bezig heb gehouden, naast filosofie, zingevingsvragen, psychologie en humanisering. Ik ben opgeleid als geestelijk begeleider om mensen te begeleiden bij zingeving en levensvragen. Wat ik bij Humanistiek heb geleerd voorziet het werk wat ik doe van een krachtige basis.

Momenteel ben ik bezig met mijn vierjarige opleiding holistische massagetherapie, om mijn interesse in het lichaamswerk en begeleiding samen te brengen. Ik ontvang nu mensen voor lichaamsgerichte rouwbegeleiding en rouwmassages.

Verder schrijf ik graag (o.a. hard//hoofd, Oneworld, SLAA), houd ik van ceremonies en van dansen. Mijn droom is om dit jaar mijn manuscript ‘Zien in het Donker’ uit te geven.

Ik werk samen met

Marlon Doomen
Medeoprichter en illustrator

Marlon is de medeoprichter van Verlieskunst en is visual designer en illustrator.

Marlons website

Jantien Derks
Illustrator en stagiaire

Jantien is de eerste stagiaire bij Verlieskunst. Samen werken we aan events op het snijvlak van kunst en rouw.

Jantiens website

Charlotte Kornet
Illustrator

Charlotte heeft de illustraties bij de 7 steuntalen gemaakt en samen hebben we het Leporello boekje ontwikkeld.

Charlotte’s website

Romy Hommersom
Vormgever

Romy’s missie is de dood bespreekbaar maken en een rouwproces ondersteunen en vormgeven. Romy heeft de artworks en de vormgeving van het Rouwwoordenboek gedaan.

Romy’s website

Jeroen Krul
Illustrator

Jeroen is illustrator en voor Verlieskunst illustreerde hij verschillende kaarten. Zijn kaarten zijn dynamisch en kleurrijk.

Jeroens website

Annemieke Spruijt
Illustrator

Annemiekes verlieskaarten zijn geschilderd in aquarel en hebben een speelse, warme, natuurlijke sfeer met aandacht voor symboliek.

Annemiekes website

Djenné Fila
Illustrator

Djenné’s stijl kenmerkt zich door magie, het gebruik van toevalligheden en nieuw ontstane inzichten om tot onverwachte illustraties en composities te komen. Samen hebben we het Verliesboekje ‘Bezoek van mevrouw Rouw’ gemaakt.

Djennés Website