Verlieskaarten zijn een reeks alternatieve condoleancekaarten om te troosten, omdat je niet los hoeft te laten maar anders leert vasthouden. Niet enkel een kaart voor het traditionele condoleancekaartmoment, maar juist ook kaarten vóór een verlies of voor jaren later. Het zijn kaarten niet enkel voor de dood, maar ook voor allerlei soorten verliezen zoals een relatie die uitgaat of het verlies van gezondheid.
Tekst: Babet te Winkel
Opmaak: Marlon Doomen
alternatieve condoleancekaart
Een fysieke, lichamelijke relatie stopt. Maar de liefde stopt niet, die zoekt een andere vorm.
Deze condoleancekaart helpt bij het vinden van nieuwe woorden voor rouw, zoals anders leren vasthouden.
Benieuwd naar meer nieuwe woorden voor rouw? Lees dan zeker eens het rouwwoordenboek.
Loslaten
Het probleem met loslaten is dat het klinkt als iets dat je actief kunt doen, iets dat je bereikt met wilskracht en hard werken.
Kijk, we willen graag controle hebben, het einddoel zien en daar naartoe werken. Dat is immers wat we geleerd hebben. We leven in een samenleving waarin deze houding ook heel erg gewaardeerd en beloond wordt. Voor sommige zaken werkt het, en voor sommige niet.
Rouw confronteert ons ermee dat deze doelgerichte houding in dit geval niet werkt. Het laat ons zien dat wij niet alwetend zijn. Want we zien geen hand voor ogen! Het is donker en het lampje in onze hand verlicht tot een meter voor ons dus we zien alleen de volgende stap.
Dus stap voor stap gaan we. Ons hoofd kan het niet bedenken dus volgen we onze voeten.
Dat vraagt moed. Misschien zie je nu iemand voor je met samengeknepen ogen, gebalde vuisten en de kaken op elkaar. Maar als ik het over moed heb, zie ik iemand met een ontspannen buik en een open hart.
Rouw nodigt ons uit om ons open te stellen. Voor iets voorbij onszelf. Ik denk dat sommige mensen dat een hogere macht noemen, misschien noem je het God, een oerkracht, de onderstroom of simpelweg het Leven.
Anders leren vasthouden
Stap voor stap leren we anders vasthouden, zoals Manu Keirse dat zo mooi zegt. Je bedenkt het niet met je hoofd, die nieuwe vorm. En het is zeker geen shortcut om aan de pijn te ontsnappen. Iets is namelijk wel degelijk voorbij en dat doet pijn. Ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen.
Een nieuwe vorm is er niet direct. Het borrelt als het ware op. Er zijn kleine signalen. Misschien niet echt in de vorm die je zoekt – in de vorm die het oude had. Toen mijn moeder dood ging wilde ik mijn moeder het liefst in een vorm die zoveel mogelijk leek op de vorm die ze had toen ze fysiek hier was. Of eerlijker: ik wil gewoon dat zij er nog was. De kleine signalen voldeden niet echt aan wat ik wilde. Het was niet meteen een mooi, betekenisvol geheel.
Het hoort er allemaal bij. Het is de enige manier. Je bent onderweg, stap voor stap.
Continuing bonds
Als je hier meer over wil weten: anders vasthouden is gebaseerd op de rouw theorie ‘Continuing Bonds’. In 1996 kwamen drie onderzoekers (o.a. Klass) met een nieuw perspectief op rouw. In plaats van het traditionele rouwmodel dat toewerkt naar acceptatie en het loslaten van de band met een overledene, maakten zij het normaal dat de band tussen rouwende mensen en hun overleden dierbare doorgaat. ‘In grief, we don’t let go, we learn to hold differently.‘ (Megan Devine)
De quote op de derde foto komt uit het boek ‘The five people you meet in heaven’ van Mitch Albom.