Verlieskaarten zijn een reeks alternatieve, persoonlijke condoleance kaarten om te troosten en ruimte te geven aan verlies. Niet enkel een kaart voor het traditionele condoleancekaartmoment, maar juist ook kaarten vóór een verlies of voor jaren later. Het zijn kaarten niet enkel voor de dood, maar ook voor allerlei soorten verliezen zoals een relatie die uitgaat of het verlies van gezondheid.
Illustratie: Jeroen Krul
alternatieve condoleance kaart
Sommige dingen verwerk je niet, los je niet op,
die draag je met je mee.
Een lege plek om te bewaren.
Een persoonlijke, kleurrijke condoleance kaart.
Achtergrond persoonlijke condoleance kaart
‘Hoe draag je verliezen met je mee?’, heb ik me vaak afgevraagd. Misschien is het een andere manier om te zeggen: ‘Welke plek krijgen ze?’. Maar dat laatste doet teveel denken aan ‘het een plekje geven’. Een uitspraak die te vaak als dooddoener is gebruikt. Als een manier om de pijn niet recht aan te kijken. Om snel de leegte te vullen. En misschien zelfs als een manier om iemand met een kluitje het riet in te sturen en diegene verloren achter te laten.
Dynamisch
Nee, neem dan dragen. Dynamisch en beweeglijk, zonder duidelijk eindpunt. Ken je het verhaal van Atlas? Atlas die het lijden van de wereld op zijn schouders droeg. Of misschien ken je de mythe van Sisyphus – de man die voor straf tot in de eeuwigheid een rots een berg op rolt en telkens als die bijna boven is… rolt die er weer af.
De oude mythen als een inspiratiebron voor het hier en nu. Want hoe doe draag je de verliezen met je mee, op een gewone maandagmorgen als je net uit bed komt? Of op woensdag, na je werk in de bus naar huis. De alledaagsheid, de subtiliteit.
Niet grotesk als in een dramatische film, maar gewoon op die woensdagmiddag in de bus. Omringd door mensen. Mensen van wie je ook niet ziet wat ze meedragen doordat ze geen zwarte kleren dragen om te laten zien dat ze in rouw zijn. Mensen die ook een manier zoeken om hun verliezen mee te dragen, zonder als Atlas onder gebukt te gaan. Zijn we niet allemaal op zoek?
Deze prachtige kaart is geïllustreerd door Jeroen Krul. Jeroen: ’Hoe verbeeld je rouw? Hoe draag je verliezen met je mee? Babet’s vraag inspireerde mij en zette mij aan het denken. Eigenlijk herkende ik mij heel erg in Babet’s bevindingen rondom dit thema. Een mooie kans om hier beeldend mee aan de slag te gaan. Maar, hoe doe je dat dan? Ik laat mij in mijn werk graag inspireren door de houding en gedrag van mensen in de dagelijkse context. Verdriet of onzekerheid kan enorm goed af te lezen zijn aan hoe iemand staat, zit of beweegt. De interactie met de omgeving versterkt dat beeld. Dat probeer ik te vangen in mijn werk.’
Rouwmodel: Continuing bonds
Ben je nou geraakt door deze manier van kijken naar rouw? Dan vind je het rouwmodel ‘Continuing Bonds’ misschien ook interessant.
In 1996 kwamen drie onderzoekers met een nieuw perspectief op rouw. In plaats van het traditionele rouwmodel dat toewerkt naar acceptatie, maakten zij het normaal dat de band tussen rouwende mensen en hun overleden dierbare doorgaat.