Na het overlijden van haar moeder realiseerde Babet zich dat ze de woorden niet had om rouw te beschrijven. De ervaringen volgden elkaar sneller op dan zij ze kon ontrafelen. Daar had ze ook de energie niet voor. Rouwen is namelijk nogal intensief. In de jaren die volgden onderzocht ze haar ervaringen van rouw, wat is uitgemond in dit rouwwoordenboek, met woorden als toekomstrouw, tussenin-tijd en maantranen. Het boekje is zowel een universeel, als diep persoonlijk verslag geworden.
Ook De Correspondent pakte het op:
“Babet te Winkel ziet zichzelf nog zitten, in de maanden na het overlijden van haar moeder, nu negen jaar geleden. In een koffietentje, met een bezorgde vriendin of kennis tegenover zich. Koffiekop in de hand, ziel onder haar arm, op zoek naar woorden om haar rouw te beschrijven.
‘Ik zei dingen als “ik voel me slecht” of “ik voel me wanhopig”, maar daarna volgde altijd een feitelijk verhaal, in chronologische volgorde. De lading ontglipte me, er kwam geen verbinding tussen mij en degene tegenover me. Ik kon gewoon niet uitleggen hoe ik me écht voelde. Het liefst wilde ik schreeuwen: het is veel groter dan hoe ik het nu tegen je zeg.’
De Nederlandse taal kent ongeveer zestig miljoen woorden en woordvormen. Toch zijn er veel situaties waarin woorden tekort lijken te schieten, we niets durven of willen uitspreken, of soms iets zeggen wat bij de ander in het verkeerde keelgat schiet.
Ook ik merkte dat toen mijn moeder overleed. We kregen hartverwarmend veel kaarten en ik nam de herinneringen die mensen optekenden van die prachtvrouw gretig in me op. Maar er stond ook heel vaak gewoon ‘gecondoleerd’ op – op dezelfde manier voorgedrukt als ‘gefeliciteerd’. En dan had je ook nog ‘mijn oprechte deelneming’, wat bijna suggereert dat deelnemingen ook niet oprecht kunnen zijn. Dat voelde voorgekauwd en leeg.
Hoe kan het dat onze taal ons in de steek laat als we haar het hardst nodig hebben? En hoe moet het dan wel?”
Lees het hele interview van Correspondent Rouw Lisanne van Sadelhoff hier. Van Sadelhoff kun je onder andere kennen van het boek ‘Je bent jong en je rouwt wat’.
Colofon
Uitgever: Verlieskunst, juni 2021
Auteur: Babet te Winkel
Fotograaf: Tatjana Almuli
Artworks en opmaak: Romy Hommersom
Redacteur: Kiki Bolwijn
Model: Anna Jansen
Mirjam (geverifieerde eigenaar) –
Erg teleurgesteld over de verhouding prijs en product. Ik vind het erg veel geld. Ik heb er zelfs 2 gekocht waar ik achteraf dan ook spijt van heb.
Babet te Winkel –
Dag Mirjam,
Wat jammer te lezen dat het niet aan je verwachting voldoet! Dat kan natuurlijk gebeuren als je iets online koopt en het niet eerst door je handen hebt kunnen laten gaan… De prijs is het gevolg van de de duurzame keuzes die ik heb gemaakt (kleine duurzame drukker, gerecyceld papier en overige materialen ook zoveel mogelijk bij kleine ondernemingen kopen etc.) en de kleine oplage waarin ik het druk. Allemaal keuzes zodat het boekje ook in fysieke zin bijdraagt aan een betere wereld.
Gelukkig kun je ze gewoon terug sturen naar mij. Ik zal je per mail even mijn adres sturen en dan staat het geld binnenkort weer op je rekening.
Met een vriendelijke groet,
Babet
Sanne (geverifieerde eigenaar) –
Bijzonder mooi en ondersteund woordenboek. Minimalistisch maar zoveel zeggend in de stilte wat het kan geven.
M. de Haan (geverifieerde eigenaar) –
Mooi boekje
Cassandra (geverifieerde eigenaar) –
Heel fijn boekje om je werkelijk te kunnen inleven in wat er misschien in iemand omgaat die in een rauw verlies staat en je diegene een ander soort hart onder de riem wilt steken. Door dit boek word je zelf ook bewuster van wat rouw voor jou betekent.
Yvonne Hinsenveld –
Prachtig, rakend en sensitief.
Hoe open en hartsprekend !